ေက်းဇူးတင္တတ္ေသာဂ်ပန္ၾကီးမ်ား

ျမန္မာျပည္ကကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဌာနမွာ Dr. Yamada လွဴထားတဲ့အဆင့္ျမင့္သြားေရာဂါကုထုိင္ခုံေတြနဲ႔လက္ေတြ႕ကုသမွဳေပးေနတဲ့အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ေလးမ်ား

ဂ်ပန္ၾကီးမ်ားလုိ႔ေျပာရတာက၊ ဂ်ပန္လူငယ္မ်ားမပါလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၆၀ တန္း ၇၀ တန္းဂ်ပန္ၾကီးမ်ားဟာ၊ စစ္ရဲ႕ခါးသီးတဲ့အေတြ႕အၾကဳံ၊ စစ္ရွဳံးလုိ႔ေပးဆပ္ခဲ့ရလုိ႔ အလုပ္ၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့အေတြ႕အၾကဳံ..အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာအခက္အခဲေတြေတြ႕ၾကဳံဖူးၾကလုိ႔၊ ဘ၀နာသူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ဂ်ပန္တုိးတက္ေနတာ၊ စံစားေနရတာဟာ၊ ဒီလူၾကီးေတြအနစ္နာခံျပီးအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ရလာဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြအပထားလုိ႔၊ ဂ်ပန္ျပည္သူေတြ၊ ခုိင္းလုိ႔လုပ္ခဲ့ရတဲ့ေအာက္လက္ငယ္သားေတြဟာသနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဖက္စစ္စနစ္ရဲ႕နွိပ္စက္မွဳကုိခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဒီစနစ္ကုိရြံမုန္းသူေတြ နာက်ည္းသူေတြပါ။ ဒါ့အျပင္ စစ္အတြင္းအသက္ေဘးကလြတ္ျပီးက်န္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ၾကီးေတြက သူတုိ႔ကုိကယ္ခဲ့တဲ့ေက်းဇူးရွင္ေတြကုိ တသက္လုံးေက်းဇူးတင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။

ဒီေန႔တကၠသုိလ္ကျမန္မာသူငယ္ခ်င္းက သူ႕ကုိ ၂ ႏွစ္ေလာက္ ပညာသင္ဆုေပးခဲ့ဖူးတဲ့ imaizumi foundation ကုိတည္ေထာင္ထားသူ ဂ်ပန္အဖုိးၾကီးရဲ႕ေမြးေန႔ပဲြသြားတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပရင္း၊ တခ်ဳိ႕ျမန္မာေတြမလိမၼာလုိ႔ imaizumi scholarship အစီအစဥ္ကုိ ရပ္လုိက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ တစ္လကုိဂ်ပန္ယန္း (၄၀၀၀၀) ေထာက္ပံ့တဲ့အဲဒီscholarship ကုိေငြေၾကးအခက္အခဲရွိတဲ့ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိယ္ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉ႏွစ္ကတည္းက ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ဒီဂ်ပန္ၾကီးက စစ္အတြင္းျမန္မာျပည္စစ္မ်က္ႏွာမွာတာ၀န္က်ျပီး၊ စစ္ရွဳံးလုိ႔ေျပးရတဲ့အခ်ိန္၊ ရိကၡာအေထာက္အပံ့လည္းမရွိ၊ အဂၤလိပ္အိႏၵိယစစ္သားေတြလုိက္ဖမ္းတာကုိ၊ ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ ျမန္မာေတြက အသက္ကုိပဓာနမထားဘဲ ဖြက္ထားေပး၊ အစားအေသာက္ေကၽြးလုပ္ေပးခဲ့လုိ႔ အသက္ရွင္က်န္ျပီး ဂ်ပန္ကုိျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ေတြထဲက တစ္ဦးလုိ႔ဆုိပါတယ္။ အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကုိ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေၾသာ္...ရန္သူကုိေတာင္ေမတၱာထားတတ္တဲ့ ဘုိးဘြားျမန္မာေတြရဲ႕ေက်းဇူးကုိ ေနာင္လာေနာက္သားေတြက ခံစားရတာပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခတ္ျမန္မာေတြက်ေတာ့လည္း ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းရန္သူမဟုတ္တာေတာင္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးေမတၱာမထားႏုိင္၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္မေနႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေနာ္။

Tokyo Medical and Dental University ကPhD ေက်ာင္းသားေဟာင္း Dr. Yamada ဟာလည္း ကုိယ္တုိင္မၾကဳံခဲ့ရေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ေက်းဇူးကုိၾကားဖူးေနခဲ့ျပီး၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ျမန္မာျပည္တကၠသုိလ္ကပါေမာကၡဆရာ TMDU မွာ တစ္ႏွစ္လာခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ဆုံမိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းျမန္မာျပည္ကုိသြားလည္ျပီး တကၠသုိလ္မွာ ေရွးႏွစ္ေပါင္းသုံးေလးဆယ္ေက်ာ္က သြားကုထုိင္ခုံေတြသုံးျပီးဆရာေတြေက်ာင္းသားေတြ လူနာကုေပးေနၾကတာေတြ႕ျပီး ဒီလုိအေျခအေနနဲ႔ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့သူေတြဂ်ပန္ေရာက္ေအာင္လာျပီး ပညာသင္ႏိုင္ၾကတယ္ဆုိျပီး၊ ေလးလည္းေလးစား၊ ဂရုဏာလည္းျဖစ္ျပီး၊ ဂ်ပန္ကေနအဆင့္မီသြားကုထုိင္ခုံ ၂၂ လုံးနဲ႔ တျခားေဆးခန္းသုံးပစၥည္းေတြ လွဴခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ကေစ်းနဲ႔ေတာင္တစ္ခုံကုိသိန္းေလးငါးဆယ္က်ပါတယ္။ ဒီခုံေတြသုံးျပီး အဆင့္မီကုသမွဳေတြေပးႏိုင္တဲ့ သြားဆရာ
၀န္ေတြအမ်ားၾကီးေမြးထုတ္ျပီးသြားျပီ။ ဆက္ျပီးလွဴဖုိ႔လည္းသူေငြစုေနပါတယ္။
TMDU လာျပီးပညာသင္ၾကတဲ့ျမန္မာအားလုံးကုိလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလုိေကၽြးေမြးျပဳစုေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ကၽြန္ေတာ္လာရတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ၾကာသာပေတးေန႔တုိင္းေက်ာင္းလာ၊ ေဆးခန္းမွာေက်ာင္းသားတစ္ဦးလုိဂ်ဴတီကုတ္ေလး၀တ္ျပီး ကုသမွဳေလ့လာရင္းနဲ႔ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကုိ ေန႔လည္စာေကၽြးေလ့ရွိတာ အပတ္္စဥ္ပါဘဲ။ (Dr. Yamada ဟာအသက္ ၇၀ေက်ာ္ျပီျဖစ္ျပီး ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရတာမို႔ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ေတာင္မသြားလာႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိဘဲေစာင့္ေနရတဲ့သူပါ။ ဒါေတာင္မေသခင္ေလးမွာ ပညာဆက္လက္ေလ့လာေနတာၾကည့္ရင္၊ ဟုိတုန္းကဂ်ပန္ၾကီးေတြဘယ္ေလာက္စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာတယ္ၾကိဳးစားတယ္ဆုိတာမွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။)ဒီေန႔ၾကာသာပေတးေန႔မုိ႔သူလာလုိ႔ စားေသာက္အျပီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ကျပင္သစ္က
၀ယ္လာတဲ့ေခ်ာကလက္ေလးလက္ေဆာင္ေပးေတာ့၊ ေက်းဇူးေတြအၾကိမ္ၾကိမ္တင္ရင္း၊ ဒီလုိရွင္းျပပါတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိလက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆုိတာ အလြန္ပင္ပန္းတဲ့ကိစၥပါတဲ့။ ပထမဘာ
၀ယ္ေပးရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရတယ္၊ ေနာက္ဆုိင္ကုိသြားရတယ္။ ေငြေပးျပီး၀ယ္ရတယ္။ သယ္လာရတယ္။ အဆင့္ဆင့္မုိ႔ ေက်းဇူးတင္စရာအရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့သင့္ဘူးတဲ့။ ေၾသာ္..ၾကံဖန္စဥ္းစားျပီးေက်းဇူးတင္တတ္တဲ့ဂ်ပန္လူၾကီးေတြပါလား။ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြကေတာ့ဒီလုိမစဥ္းစားတတ္၊ ေက်းဇူးမတင္တတ္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ သိပ္လည္းၾကိဳးစားခ်င္စိတ္မရွိၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ အားလုံးျပည့္စုံေနေတာ့ အလြယ္လမ္းကုိဘဲလုိက္ၾကေတာ့တယ္တဲ့။ Generation gap ေပါ့ေလ။