ေက်ာင္းသားဘ၀ယဥ္ေက်းမွဳအႏုပညာလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား

ကုိအာကာရဲ႕ယဥ္ေက်းမွဳဘေလာ့ကုိဖတ္ျပီးယဥ္ေက်းမွဳထဲက category တစ္ခုျဖစ္တဲ့ဂီတအႏုပညာဆုိင္ရာလွဳပ္ရွားမွဳေတြမွာ ပါ
၀င္ခဲ့စဥ္ကအေတြ႕အၾကဳံေတြျပန္ျမင္ေယာင္လာမိပါတယ္။ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားစစ္စစ္ေတြျဖစ္တဲ့ အဖုိးနဲ႔အေဖက တေယာ၊ ပတၱလား၊ ဒုံမင္း၊ မယ္ဒလင္ စတာေတြနဲ႔ျမန္မာသံစဥ္ေတြ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တီးမွဳတ္တတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အေမြမရယူႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ ေခတ္ေပၚစတီရီယုိသီခ်င္းေတြစျပီးေခတ္စားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ေဖေဖကေတာ့ ျမန္မာသံစဥ္ကုိႏွစ္သက္တဲ့သူမုိ႔ အိမ္မွာဆုိရင္ မယ္ဒလင္၊ ဒုံမင္းေတြနဲ႔ သီခ်င္းၾကီးေတြ၊ တခါတရံကာလေပၚသီခ်င္းေတြတီးဆုိ္ေလ့ရွိပါတယ္။ သီခ်င္းၾကီးေခြေတြနားေထာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူရုံးကမျပန္ခင္၊ စာသင္ကမျပန္ခင္ (ရုံးကျပန္ထမင္းစားနားျပီးရင္ညေနပုိင္းမွာအဂၤလိပ္စာအိမ္သင္ျပေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္) ဆုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမတသုိက္ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြဖြင့္နားေထာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေဖေဖျပန္လာလုိ႔ တံခါးဖြင့္သံၾကားမွ ကမန္းကတန္းအေခြထုတ္၊ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းၾကီးေခြျပန္ထည့္ထားေပးျပီး စာက်က္ေနၾကတဲ့ပုံေနျပၾကပါတယ္။ ေဖေဖကစာၾကဳိးစားတာဘဲအားေပးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အႏုပညာကုိအေမြအတင္းမေပးခဲ့ပါဘူး။ ၁၀ တန္းအထိ သားသမီး (၅) ေယာက္စလုံးကုိၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္တေန႔စာတေန႔လုပ္ခုိင္း၊ စာေမးပြဲနီးရင္ အခ်ိန္ဇယားဆြဲျပီး revision ျပန္ခုိင္းတာေတြလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့မွသာ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ သားမယ္ဒလင္သင္မလားဆုိျပီးေမးဘူးခဲ့ပါတယ္။ သူရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က မယ္ဒလင္ျပဳိင္ပြဲမွာ ေရြတံဆိပ္ရဘူးတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အေဆာင္မွာဂီတာကုိမတတ္တေခါက္စေခါက္တဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့ ေဖေဖရဲ႕offer ကုိစိတ္မ
၀င္စားခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ျပန္လာတဲ့ဂီတာကုိဘဲေလွ်ာက္တီးေနခဲ့တာပါ။ ေဖေဖကကၽြန္ေတာ့္ဂီတာကုိ မယ္ဒလင္လုိ ျမန္မာသံစဥ္တီးလုိ႔ရေအာင္ၾကဳိးညွိျပီးတီးျပေလ့ရွိပါတယ္။
4th Year ေရာက္တဲ့၁၉၉၃ႏွစ္မွာေတာ့ ဆုိ၊က၊ေရး၊တီး ျပဳိင္ပြဲေတြရန္ကုန္မွာစလုပ္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္အဆင့္ျပဳိင္ပဲြေတြအတြက္ေက်ာင္းေတြကုိ စာရင္းေတာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ေ၀မင္းဆန္းရယ္၊ ေအးေအးခ်ဳိရယ္စာရင္းေပးၾကပါတယ္။ အႏုပညာစိတ္၀င္စားတာထက္ activity တစ္ခုအေနနဲ႔
၀င္ျပိဳင္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းတုံးကကၽြန္ေတာ္က ဟုိစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္၊ ေဘာလုံးပြဲဆုိလည္း (မတတ္ေပမယ့္) ကြင္းထဲေတာ့ေလွ်ာက္ေျပးလုိက္တာဘဲ။ ပုိက္ေက်ာ္ျခင္းပြဲဆုိလည္း၀င္ခတ္လုိက္တာဘဲ။ သီခ်င္းလည္းဒီလုိပါဘဲ။ ပါေလရာ..
၀င္လုပ္တာပါ။ ေအးေအးခ်ဳိကကၽြန္ေတာ့္လုိဘဲဲျပဳိင္တာ၀ါသနာပါတာ (သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္စာအတူက်က္ဖက္ကေနစာျပိဳင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္)။ ေ၀မင္းဆန္းကေတာ့တကယ့္ကုိဂီတ
၀ါသနာပါတဲ့သူပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က (ကုိဇာဂနာတုိ႔အဖဲြ႕ကုိအႏုပညာေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တဲ့) ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာၾကီးဦးျမင့္ႏုိင္ကလည္းအားေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ဘဲ ယဥ္ေက်းမွဳကဆရာမေဒၚစိန္ေဌးတုိ႔လင္မယားအိမ္ကုိ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ၃ေယာက္သားသီခ်င္းသြားတက္ၾကပါတယ္။ ဆရာမတုိ႔လင္မယား၂ဦးစလုံးအႏုပညာအုိးေတြျဖစ္ျပီး ဒီေလာကမွာနာမည္ၾကီးပါ။ ဆရာမကအခုအထိ တီဗီမွာ သီခ်င္းဆုိတုန္း၊ ျပဳိင္ပြဲေတြမွာ ဒုိင္လုပ္တုန္းပါ။ ပန္းျမဳိင္လယ္(ယုိးဒယား)၊ ထူးမျခားနား(ေရာင္ျခည္ေတာ္ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ဓမၼေတး) တုိ႔ကုိမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ေဖေဖအိမ္မွာဆုိေလ့ရွိလုိ႔ၾကားဖူးေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း စနစ္တက်စည္းနဲ႔
၀ါးကုိက္ဆုိရမယ္ဆုိေတာ့ အေျခခံမရွိထားတဲ့အတြက္မလြယ္ကူခဲ့ပါဘူး။ ပထမရက္မွာတင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာကလည္းအဲဒီႏွစ္မွာ Dental ဖက္ကသြားေရာဂါကုနဲ႔သြားစုိက္ပညာ ၂ဘာသာ၊ Medical ဖက္က ေဆး
၀ါးေဗဒ၊အႏုဇီ၀ေဗဒ၊ ေရာဂါေဗဒ ၃ ဘာသာသင္ေနရပါတယ္။ ေဆး၀ါးေဗဒက အပတ္တုိင္းတနလၤာေန႔မွာ စာေမးပြဲရွိပါတယ္။ Stress မ်ားတဲ့ႏွစ္တႏွစ္ပါ။ သီခ်င္းကုိ ပြဲတလေလာက္အလုိက်မွ တပတ္ ၂ ရက္၃ရက္ေလာက္ဘဲသြားတက္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စာသားလည္းက်က္ စည္းနဲ႔၀ါးကုိက္ေအာင္လည္းက်င့္ရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႔ျပိဳင္ပြဲက်ေတာ့ ဘာဆုမွမခ်ိတ္ခဲ့ပါဘူး။ အမွားအယြင္းအထစ္အေငါ့မရွိတာဘဲ အရွက္မကြဲလုိ႔
၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၁၉၉၄ က်ေတာ့ဒုတိယအၾကိမ္ဆုိ၊က၊ေရး၊တီးျပဳိင္ပြဲခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့ ဆရာၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ၀င္ေစျပန္ပါတယ္။ သီခ်င္းၾကီး၊ ကာလေပၚေတးနဲ႔ ဓမၼေတးဆုိျပီး category ခြဲထားပါတယ္။ ၃ခုလုံး၀င္ျပဳိင္ခဲ့လုိ႔ အေတာ္ပင္ပန္းခဲ့ပါတယ္။ စာတဖက္နဲ႔သီခ်င္းေတြက်က္ရတာ။ ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းသြားမတက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဆရာကေစာင္း၊ စႏၱယားတုိ႔နဲ႔တီးေပးထားတာကုိ ကက္ဆက္နဲ႔အသံဖမ္းယူျပီး အေဆာင္မွာညဖက္ကုိ က်င့္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ကုိႏုိင္ၾကီးကေတာ့ ..မင္းအသံကလည္း ငွက္ဆုိးထုိးသံလုိဘဲ..လုိ႔အားေပးရွာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ RC မွာ ရန္ကုန္တုိင္းတကၠသုိလ္ေပါင္းစုံျပဳိင္ပြဲစပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာကေန႔တုိင္း ေဘာင္းဘီနဲ႔ရွဴးဖိနပ္မ၀တ္မေနရမုိ႔ ေဘာင္းဘီဘဲက်င့္သားရေနခဲ့ေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳအရ ပုဆုိးေတြ တုိက္ပုံေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရတာလည္း မလြတ္မလပ္၊ ပဲြနီးမွေျပး၀ယ္ထားရေတာ့ က်င့္သားကမရ၊ အေတာ္ခြက်လွပါတယ္။ စင္ေပၚကုိပုဆုိးစမနင္းမိေအာင္သတိထားတက္၊ ပရိတ္သတ္ကုိဦးသုံးၾကိမ္ခ်၊ တီးေပးတဲ့ဆရာကိုဦးသုံးၾကိမ္ခ်ျပီးတာနဲ႔ တင္ျပင္ေခြထုိင္၊ စည္းနဲ႔၀ါးကုိင္ျပီးဟဲရေတာ့တာပါဘဲ။ ပူကပူ၊ တုိက္ပုံကအုိက္၊ ေဇာေခၽြးတျပိဳက္ျပိဳက္ေပါ့ဗ်ာ။ ခ်ဳပ္လုိက္ေတာ့ သီခ်င္းၾကီးနဲ႔ကာလေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ကတတိယ၊ ေ၀မင္းဆန္းက ၃မ်ဳိးလုံးဒုတိယရၾကတယ္။ ပထမနဲ႔ဒုတိယသမားကုိဘဲ ရန္ကုန္တုိင္းက တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္အားလုံးပါတဲ့ ဗဟုိအဆင့္ဆက္ျပဳိင္ဖုိ႔စင္ေတာ္ကေကာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဆုမမွန္းထားေပမယ့္ တခုခ်ိတ္လုိက္တာနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ျပီးျပီမွတ္လုိ႔ေအးေဆးေမ့ထားတာ ဗဟုိပြဲလည္းနီးေရာ၊ အေဆာင္ကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္ကုိယ္စားျပဳအဖဲြ႔ကေခါင္းေဆာင္က သီခ်င္းၾကီးျပဳိင္ဖုိ႔လူမရွိလုိ႔ဆုိျပီး ရန္ကုန္တုိင္းကေရြးက်န္ေတြ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ) လုိက္ေကာက္ရင္းေရာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဗဟုိအဆင့္တက္ျပိဳင္ရပါေလေရာ။ ပစ္ထားတဲ့စည္းနဲ႔၀ါးျပန္ရွာ သီခ်င္းျပန္က်င့္လုပ္ရပါတယ္။ ပြဲစဖုိ႔တပတ္အလုိမွာ စစ္ေၾကာေရးမွာ camp သြင္းပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာ ေဖေဖက ရွမ္းျပည္နယ္ကဒုိင္အျဖစ္ပါလာလုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ camp မွာဆုံၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖလုပ္သူက ရွမ္း
၀တ္စုံနဲ႔ရွမ္းျပည္နယ္အတြက္အေဆာင္၊ သားက ရခုိင္ရုိးရာျမန္မာ၀တ္စုံနဲ႔ ရခုိင္ေဆာင္မွာပါ။ အုိးစည္ဒုိးပတ္ေတြ အဆုိအကေတြ တုိက္တဲ့အသံေတြနဲ႔ တရုံးရုံးဆူညံပြက္ေလာပါဘဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကအခ်စ္ပုိးစတက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ စတီရီယုိအခ်စ္သီခ်င္းေတြနားေထာင္လုိက္၊ ျပဳိင္ရမယ့္သီခ်င္းေတြက်င့္လုိက္ေပါ့။ သီခ်င္းက ၃-၄ ပုဒ္သတ္မွတ္ေပးထားျပီး ျပဳိင္ခါနီးနာရီ၀က္အလုိမွ ဆုိရမယ့္သီခ်င္းကုိမဲႏွဳိက္ေပးပါတယ္။ ေဒၚတင္တင္ျမေပါ့။ စာေမးပြဲစစ္သလုိပါဘဲ။ တီဗီရုိက္မွာမုိ႔ မိတ္ကပ္ေတြလည္းလိမ္းၾကရပါေသးတယ္။ ရီစရာၾကီး..ဟီးဟီး..ကုိယ့္ရုပ္ကုိယ္ၾကည့္ရတာ။ ဒီလုိနဲ႔ ျပဳိင္ပြဲေတြျပီးျပီး result ေအာက္ေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေပါင္းစုံျပဳိင္ပြဲတုန္းကလုိဘဲကၽြန္ေတာ္ကတတိယရပါတယ္။ Main ထဲက ကုိေက်ာ္လင္း (အဆုိအလြန္ေကာင္းပါတယ္)ကပထမ၊ မႏၱေလးတုိင္းကလုိ႔ထင္ပါတယ္ဒုတိယရတာ။
ေ၀မင္းဆန္းကေတာ့ ကာလေပၚနဲ႔ ဓမၼေတးေတြမွာ ဒုတိယနဲ႔တတိယခ်ိတ္ပါတယ္။ ဆုအေနနဲ႔ ေၾကးတံဆိပ္နဲ႔ေငြသုံးေသာင္းခဲြရပါတယ္။ ေမေမ့ကုိသုံးေသာင္းကန္ေတာ့ခဲ့လုိ႔ အခုထိေမေမက အမွတ္ရေနပါေသးတယ္။ ၉၄ေလာက္က ေရႊ၁က်ပ္သားမွ ၃ ေသာင္းေလာက္ဘဲရွိတာမုိ႔ ေငြတန္ဘုိးရွိေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ။ က်န္တဲ့ေငြထဲကနဲ႔ ခ်စ္သူေလးနဲ႔ေလွ်ာက္
၀ယ္စားခဲ့ၾကပါတယ္။ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ေတြပါ။
ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳတကၠသုိလ္ကေက်ာင္းသားေတြအမ်ားၾကီးပါလာျပီး ကၽြန္ေတာ္ဆုမခ်ိတ္ႏုိင္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
ဆုိ၊က၊ေရး၊တီးျပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းကအႏုပညာအလုပ္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိတာ၀န္ေပးပါေတာ့တယ္။သၾကၤန္နဲ႔ ေလွသဘင္ပြဲေတြမွာ ပါခ်ဳပ္ဆရာၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ပါ၀င္ေစပါတယ္။
၀န္ၾကီးဌာနကုိယ္စားျပဳေဖ်ာ္ေျဖေရးစင္ေတြေပၚမွာယိမ္းအဖြဲ႕အတြက္ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ၊ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြ ဆုိခဲ့ၾကရပါတယ္။ အၾကီးအကဲေတြေရလွည့္ကစားခ်ိန္မွာ အဲဒီအခ်ိန္ကေရာက္ေနခဲ့တဲ့ မင္းသမီးပန္းျဖဴရဲ႕အကနဲ႔တြဲျပီး ..မမကုိယ္တုိင္က..သီခ်င္းနဲ႔ေဖ်ာ္ေျဖေပးခဲ့ရတာမွတ္မိပါေသးတယ္။ အခုနာမည္ၾကီးေနတဲ့ မင္းသားလူမင္းဆုိရင္စင္ေတြလွည့္ဆုိရင္း က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာနစင္မွာဆုိဖုိ႔ နာရီနဲ႔ခ်ီေစာင့္ခဲ့ရဘူးပါတယ္။ သိပ္နာမည္မရွိေသးေတာ့ နာမည္ၾကီးအဆုိေတာ္မင္းသားမင္းသမီးေတြအလွည့္ကုိေစာင့္ရတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ပါခ်ဳပ္ၾကီးက တာ
၀န္အရွိဆုံးသူမုိ႔ ..ဆရာၾကီး..ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္မေရာက္ေသးဘူးလား..ဆုိျပီးခဏခဏလာလာေမးရွာတာမွတ္မိပါေသးတယ္။
ေက်ာင္းရဲ႕အစဥ္အလာအျဖစ္ႏွစ္စဥ္ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေတြမွာ အာစရိယပူဇာရတုကုိယဥ္ေက်းမွဳကဆရာတစ္ဦးရဲ႕ေစာင္းလက္သံနဲ႔ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကရာမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆုိ၊က၊ေရး၊တီးသမားေတြက house surgeonဆင္းတဲ့ႏွစ္အထိပင္တုိင္ပါ၀င္သီက်ဴးခဲ့ၾကပါတယ္။ မာစတာတက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ၂ႏွစ္ထပ္ပါ၀င္ခြင့္ရၾကျပန္ပါတယ္။ မာစတာျပီးသြားေတာ့အခ်ိန္မွာ ဆရာျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီအခြင့္အေရးမရေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခတ္ကေက်ာင္းသားဘ၀ဟာ စာခ်ည္းဘဲမဟုတ္ဘဲ activity ေတြ၊ ပဲြေတြနဲ႔ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ အခုေခတ္နဲ႔ေတာ့ကြာသြားပါျပီ။