တရုတ္ျပည္ခရီး-စတုတၳေန႔ နဲ႔ေနာက္ဆုံးေန႔

ဒီေန႔ညီလာခံေနာက္ဆုံးေန႔ပါ။ မနက္ပုိင္းတစ္ပုိင္းလုံး ပုိစတာျပပဲြနဲ႔အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္။ ဒီမွာျပဖုိ႔ယူလာတဲ့စာတမ္းက စကၤာပူမွာတုန္းကနဲ႔လုံး၀မတူတဲ့ သုေတသနကေန တစ္ပုိင္းကုိထုတ္ႏွဳတ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ စကၤာပူမွာျပခဲ့တာက အဓိက main research ျဖစ္ျပီး၊ အခုဟာက အခ်ိန္ပုိတုန္းလုပ္ခ်င္တဲ့အတြက္ ပါေမာကၡကုိ idea ေျပာျပျပီး လုပ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့သုေတသနျဖစ္ပါတယ္။ ရလာဒ္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကသိပ္အားရမွဳမရွိခဲ့ေပမယ့္ ပါေမာကၡကစိတ္၀င္စားမွဳရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွပုိစတာျပေတာ့လည္း စိတ္၀င္တစားေမးျမန္းတဲ့သူေတြ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ စာတမ္းအေနနဲ႔ထုတ္ေ၀ထားတာရွိရင္ေပးပါဆုိျပီးေတာင္းၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ တျခားဂ်ပန္တကၠသုိလ္တစ္ခုက ပါေမာကၡတစ္ေယာက္က အလားတူသုေတသနလုပ္ေနသူလုိ႔ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ လုပ္ပုံလုပ္နည္းအေသးစိတ္ကုိေမးလာခဲ့ပါတယ္။ စာတမ္းကုိ ဂ်ာနယ္တင္ျပီးျပီလားလည္းေမးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီသုေတသနအတြက္စာတမ္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တစ္၀က္ေလာက္ဘဲေရးရပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္သုေတသနအလုပ္ေတြဆက္လုပ္ေနခဲ့လုိ႔ ျပီးေအာင္ဆက္မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တတိယေျမာက္စာတမ္းကလည္းတင္ရင္းတန္းလန္းျဖစ္ေနတာပါပါတယ္။ သုေတသနနယ္ပယ္မွာ အေၾကာင္းအရာတူ သုေတသနကုိ လုပ္ေနတဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိညီလာခံေတြကေန လုိက္ၾကည့္ျပီး၊ လုိက္လုပ္ၾကသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ညီလာခံေတြမွာမျပခင္မွာ စာတမ္းကုိအျပီးသတ္ေရးထားတာေကာင္းပါတယ္။ အလားတူစာတမ္းကုိ တျခားတစ္ဦးကလုိက္လုပ္ျပီး ဂ်ာနယ္မွာထုတ္ေ၀ခြင့္ရသြားရင္ ကုိယ့္အလုပ္ကအလဟႆျဖစ္သြားရတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ဘဲြ႕ယူဖုိ႔စာတမ္းက မႏွစ္ကတည္းက ထုတ္ေ၀ခြင့္ရသြားျပီးျပီမုိ႔ အေရးမၾကီးေပမယ့္၊ ဘဲြ႕ယူဖုိ႔စာတမ္းမရွိေသးတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ဂ်ာနယ္မပုိ႔ခင္ ညီလာခံမွာသြားျပတာဟာ နည္းနည္းစိတ္ပူရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအိႏိၵယသူရဲ႕သုေတသနက လက္ဖက္စိမ္းကထုတ္တဲ့ဓာတ္တမ်ဳိးကုိ အရုိးသားအသစ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္တာမွာသုံးတဲ့ သုေတသနျဖစ္ပါတယ္။ တျခားလုပ္တဲ့သူမရွိေသးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က တုိက္တြန္းျပီး ကုိယ္တုိင္လည္းကူညီျပေပးခဲ့တဲ့သုေတသနျဖစ္ပါတယ္။ ရလာဒ္ေကာင္းလုိ႔ မူပုိင္ခြင့္ (patent) ေလွ်ာက္ဖုိ႔အထိလုပ္ေနပါျပီ။ သူမကုိလည္းညီလာခံကျပန္တာနဲ႔စာတမ္းဂ်ာနယ္တင္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳေရးထားဖုိ႔ တုိက္တြန္းခဲ့ရပါတယ္။ ျမန္ျမန္မတင္ႏုိင္ရင္ ကုိယ့္အလုပ္ကုိျမင္သြားတဲ့သူေတြက ျမန္ျမန္သုေတသနလုပ္ျပီး မူပုိင္ခြင့္အရင္တင္သြားႏုိင္တဲ့အလားအလာရွိပါတယ္။ ေဆး၀ါးနဲ႔ပစၥည္းကုမၸဏီကလူေတြလည္း အလားအလာရွိတဲ့ သုေတသနသမားေတြကုိေတြ႕ျပီး သူတုိ႔နဲ႔ခ်ိတ္ဖုိ႔ ညီလာခံကုိလာတက္ျပီး စာတမ္းေတြကုိလုိက္ၾကည့္ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။

တရုတ္ေတြၾကိဳက္တဲ့Smelly ထုိဟူးေၾကာ္ (၀က္ျခံထဲကအနံ႔နံပါတယ္)

ညေနပုိင္းက်ေတာ့ ညီလာခံပိတ္ပဲြမတက္ေတာ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ walking street ဆုိင္တန္းေတြဆီသြားရင္း ညစာထြက္စားၾကပါတယ္။ ညီလာခံမွာ မနက္ေန႔လည္ ည သုံးနပ္စလုံးဘူေဖးခ်ည္းစားေနရလုိ႔ ၾကာေတာ့လည္းျငီးလာၾကပါတယ္။ ညစာစားျပီးေတာ့တက္စီနဲ႔ ၀ူဟန္ရဲ႕နာမည္ၾကီးတံတားၾကီးရွိရာကုိသြားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမစ္ထဲကုိ မီးေမာင္းဆလုိက္ၾကီးေတြကုိ မိုးေမွ်ာ္တုိက္ေခါင္မုိးေတြကေန အလွထုိးျပီး မီးေရာင္စုံအလွဆင္ထားတဲ့ညက တုိးတက္ေနတဲ့တရုတ္ရဲ႕အၾကီးဆုံးစက္မွဳျမိဳ႕ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ၀ူဟန္ျမိဳ႕ရဲ႕တုိးတက္မွဳကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနပါတယ္။

ဒီညီလာခံမွာ သုေတသနအျပင္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတလည္းရခဲ့ပါတယ္။ ညီလာခံမွာႏုိင္ငံအသီးသီးက စာတမ္းရွင္ေတြ၊ ဘဲြ႕လြန္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လည္း မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာ၀ူဟန္ကေန ေဘဂ်င္း transit နဲ႔ တုိက်ဳိကုိျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေၾကာင္း တရုတ္ျပည္ခရီးစဥ္ကုိအဆုံးသတ္လုိက္ရပါတယ္။ အားလုံးခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။